«اللا بیلیسکا» بانوی شیعه اوکراینی در تشرف دوم خود به حرم مطهر امام حسین(ع) و کربلای معلی، درباره مشاهدات خود از این زیارت و شگفت‌زدگی‌ از جمعیت میلیونی زوار امام حسین(ع) و مهمان‌نوازی مردم عراق از زائران امام سوم شیعیان می‌گوید.

شرح دلدادگی این بانوی اوکراینی را در ادامه می‌خوانید:

من اطلاعات چندانی از دین اسلام نداشتم، زمانی که مؤسسه رسالت اسلامی اهل بیت(ع) در اوکراین از من برای تشرف به زیارت کربلای معلی در ایام اربعین امام حسین(ع) دعوت کرد شوق بی‌نهایتی برای گرویدن به دین اسلام پیدا کردم و هنگام حضور در عتبات مقدسه عراق، با مطالعه چندین کتاب کنجکاوی‌ام برای تعمق در این باره بیشتر شد و شگفت‌زدگی من بخاطر حسن استقبال برادران خادم عتبات مقدسه و مهمان‌نوازی و توجه زیاد آنها افزایش یافت.

چیزی که یافته‌های مرا تأیید کرد این بود که دین اسلام یک ارتباط معنوی، روحانی و برادرانه مبتنی بر محبت، همکاری و صلح است، از این رو باید فرصت را برای شکر نعمت‌ خداوند در پذیرش اسلام از طریق مذهب اهل بیت (ع) غنیمت بدانم. 

اکنون احساس می‌کنم که من هم جزئی از این اماکن مقدسه هستم به خصوص که این زیارت، الحمدلله دومین زیارت من است، پس از اینکه شیخ الکربلایی، تولیت شرعی آستان مقدس حسینی از من برای این زیارت دعوت کرد و از این دعوت سپاسگزارم.

وقتی به کربلا آمدم و این جمعیت میلیونی را که به زیارت امام حسین(ع) آمده‌اند مشاهده کردم، دیدم که این جمعیت تنها از کربلا و عراق نیامده‌اند بلکه از کشورهای مختلف جهان مشرف شده‌اند و منحصر به پیروان مذهب شیعه جعفری نیستند بلکه از ادیان و مذاهب مختلف هستند که به زیارت این مرد بزرگ آمده‌اند، کسی که با فدای جان و خانواده خود در راه اعتلای بشریت و به خصوص امت اسلامی، تبدیل به یک الگو و سمبل بشریت شده است.

این دلیلی برای ماست که این جریان را فراموش نکنیم و ما را بر آن می‌دارد که پس از بازگشت به اوکراین برای دوستانمان میزان عظمت و بزرگی امام حسین(ع) و فداکاری‌های بزرگی را که انجام داده است بیان کنیم. خودمان نیز عادت کرده‌ایم که در هر سختی یا شرایط دشواری به وسیله امام حسین(ع)‌ به خداوند توسل جوییم و تلاش خواهیم کرد که این زیارت را تکرار کنیم و حتی مردم اوکراین را نیز به زیارت امام حسین(ع) و سایر عتبات مقدسه دعوت می‌کنیم تا منهج و سیره اهل بیت(ع) برای آنها تبیین شود.

توضیح این نکته بسیار اهمیت دارد که وقتی من کربلای معلی را زیارت می‌کنم، غرق در گریه و اندوه می‌شوم و در حالی که با شما صحبت می‌کنم تلاش دارم خودم را کنترل کنم در غیر این صورت می‌خواهم فریاد بزنم و گریه کنم و درباره آنچه در ذهنم درباره شهادت امام حسین(ع) می‌گذرد صحبت کنم.
لذا خداوند متعال را سپاس می‌گوییم که ما را به راه راست که همان راه امام حسین(ع) است هدایت فرموده است.